Het eerste wat ons te doen staat is om pesten niet enkel te zien, maar om vooral te beseffen dat we er zelf iets aan kunnen doen. Ook al heb je op dat moment nog geen idee wat je precies moet of kunt doen. Het gaat erom dat er een actie verbonden is aan wat je ziet.
Pesten stopt nooit vanzelf. Stap 1 is dan ook: Pesten stopt als iemand iets doet!
Zoals gezegd. Ook al heb je geen idee wat je moet doen. Besef dat jij degene bent die het verschil maakt en niemand anders.
Deze week werd ik getagd op Facebook door een moeder. Haar zus sprak regelmatig een jongetje die bij haar op het plein speelde. Hij vertelde haar dat hij al vanaf de eerste klas word gepest. Zij vroeg zich openlijk af wat kan ze eraan kon doen? Dat is een gewaagde actie die helaas de meeste van ons niet nemen, maar die wel echt noodzakelijk is; we moeten onze nek daadwerkelijk uitsteken.
De betrokkenheid van deze mevrouw bij de situatie waarin dit kind zich bevindt is voor de meeste mensen nog wel herkenbaar. Maar de stap erna vaak niet meer: er IETS aan DOEN lijkt vaak buiten ons bereik te liggen. In de vechtkunst spreken we over vechten, vluchten of bevriezen. Vertaalt naar het dagelijks leven zou je kunnen zeggen dat we in een mogelijke pestsituatie de keuze hebben om er iets van te zeggen, om er niets van te zeggen of om er enkel maar naar te luisteren en/of naar te kijken.
IETS DOEN betekent bij pesten dus IETS ZEGGEN. En dat is blijkbaar nog niet zo gemakkelijk. Want iemand direct aanspreken op zijn gedrag is voor sommige mensen al vreselijk moeilijk. Maar iets zeggen als je eigenlijk geen idee hebt wat je zou kunnen zeggen is simpelweg onmogelijk. Hoe spreek je een groep intimiderende kinderen aan? Hoe benader je een school? Hoe spreek je een groep aan die constant van samenstelling lijkt te veranderen?
Pesten stoppen komt, met het overbruggen van de metershoge meldingsdrempel in onszelf en met het aanreiken van duidelijke handvatten.
Een korte anekdote
Ik begeleid al enige tijd een vader wiens zoon structureel wordt gepest. Hij heeft de afgelopen jaren zo ongeveer iedereen geïnformeerd De school, het bestuur van de school, de directie van de school, de docenten van de school, de school maatschappelijk werker, de ouders van de pestkoppen, buurtwerk, de buurtregisseur, de woningbouwvereniging, de gemeente, de kinderombudsman, verschillende hulpinstanties, de politie. En is geen enkele instantie die het probleem tot nu toe heeft kunnen oplossen. Er is geen instantie die precies weet wat ze eraan kunnen doen. En het is die onmacht onder zogenoemde “betrokken partijen” die uiteindelijk ook een belangrijke rol spelen in het in stand houden van pesten. Deze jongen wordt nog altijd gepest. Al zijn er inmiddels een aantal hele goede ontwikkelingen die hoopvol stemmen. Deze instanties konden het afzonderlijk niet voor mekaar krijgen. Zij hebben iemand nodig die ze vertelt wat ze kunnen doen.
Pesten stopt als iemand iets doet!
Wat als jij iemand bent?
Pesten Stopt Nu! 