Pesten Stopt Nu! Totaal aanpak!

Ik eindigde mijn laatste blog met de vraag:

Hoe leveren bestaande initiatieven wel een bijdrage aan de totale aanpak van pesten?

A. Een stukje theorie.

Er zijn 7 zaken die moeten worden aangepakt om het pesten te stoppen.

1. Het politieke klimaat, het beleid en de organisatie waarin pesten op de juiste manier moet zijn verankerd;
2. De omgeving waarin het pesten zich afspeelt;
3. De omstandigheden die het pesten indirect toestaan;
4. De klas, het werk en de buurt of zorgorganisaties die vaak worden aangesproken als expert, maar die deze rol voor het grootste deel vaak ten onrechte krijgen toegespeeld;
5. De ouders of de directe sociale kring
6. De pestkop
7. De gepeste

Als we kijken naar instanties die zich inzetten om de pestkop aan te wijzen als schuldenaar en die vervolgens volledig richten op de weerbaarheid van de gepeste dan heb je in het gunstigste geval de ouders en de school er nog bij betrokken. Maar je blijft steken op 4 van de 7 punten.

Als je bestaande organisaties gaat leggen tegen een meetlat om te bepalen welke wel resultaat opleveren en welke niet. Dan heb je 1 maximaal 2 punten. Twee punten als je onder ‘de omstandigheden die het pesten indirect toestaan’ meerekent. En dan ga je er vanuit dat er sprake is van een gunstige invloed op de omstandigheden, doordat je programma’s toestaat of verbiedt.

Als je pesten wilt stoppen moet je er niet 5, niet 6, maar moeten alle 7 punten met aandacht worden benaderd, ingericht en aangepakt. Als je 5 of 6 punten aanpakt dan stopt het pesten misschien tijdelijk, maar niet voorgoed. Als je 7 punten aanpakt, maar je geeft ze alle zeven niet de aandacht die ze nodig hebben dan stopt het pesten niet.

---

B. Negatieve berichtgeving draagt niet bij aan de totale aanpak van pesten

Onder het kopje pesten op de werkvloer wordt op internet stil gestaan bij de gevolgen van pesten op het werk. Er bestaat een aparte stichting met dezelfde naam die zich vooral toelegt op het maken van een vuist tegen pesten. Op LinkedIn bestaat er een groep waar mensen hun kijk op pesten met elkaar delen. De quote ‘Pesten op de werkvloer‘ viel me op. Deze quote zien we met enige regelmaat langskomen in het nieuws. Je kunt wel zeggen dat deze quote

• altijd benadrukt dat het slecht is gesteld met het pestklimaat in Nederland
• en dat dat vaak wordt onderstreept door middel van schrijnende verhalen en met alarmerende cijfers.

Ik vraag mij af:

Hoe draagt berichtgeving over pesten bij aan een verbeterde aanpak van pesten?

Ik heb zelf ooit een abonnement gehad op de Volkskrant. Na jaren de krant elke dag te hebben gelezen besloot ik om mijn abonnement stop te zetten. Ik had er genoeg van. Genoeg van iedere dag dat zelfde slechte nieuws te moeten lezen.
Ik vraag me af of het met de nadruk op negatieve berichtgeving over pesten niet precies zo werkt. Raken wij door dit soort berichten gepassioneerd om er iets aan te willen doen of horen wij het aan en gaan we verder met dagelijkse dingen?

Is er zicht op een oplossing of kunnen mensen een bijdrage leveren aan de totale aanpak van pesten?

---

C. De vraag die moet worden gesteld door alle betrokkenen is:

Welke bijdrage lever ik aan de totale aanpak van pesten?

Pesten stopt niet vanzelf. En daar gaan heel veel organisaties de mist in. Je kunt pesten niet stoppen door je op 1 van de 7 punten te richten. Alleen als je alle aspecten inkadert kun je een verandering teweeg brengen.

Dus wat is de toegevoegde waarde van ‘Pesten op de werkvloer?’

Pesten op de werkvloer – de stichting, de LinkedIn groep, de berichtgeving – hebben een oog voor het leed als gevolg van pestgedrag. Dat is een waardevolle positie. In het leger heb je ook altijd iemand die op de uitkijk moet staan om grote problemen van veraf te kunnen onderscheiden, zodat we tijdig kunnen reageren. Deze mensen zijn niet de generaals of de tactische planners, maar zonder deze persoon kom je mooi voor verrassingen te staan.

Zo is het ook met de aanpak van pestgedrag.

Vandaag werd ik benaderd door een goede vriend. Zijn zoon wordt inmiddels 2 jaar structureel gepest. De school zit met het handen in het haar en de school probeert te sussen, maar is eigenlijk niet capabel om het probleem structureel op te lossen. Het ontbreekt de school aan daadkracht en aan kennis hoe ze dat moeten doen.
Inmiddels hebben andere ouders en buurtbewoners zich gemengd in de discussie. En dat leidt tot onderlinge spanningen. Hierin trekken de meest mondige, welbespraakte, assertieve ouders aan het langste einde. Mensen die de taal goed vaardig zijn en die zichzelf in de loop der jaren sociaal hebben geankerd in de buurt. En mijn vriend raakt meer en meer geïsoleerd. Er ontstaan nare vooroordelen en kliekjes. En er is opeens ruimte voor het permitteren van gekke reacties over en weer.

In dit geval zijn er misschien 5 van de 7 punten die aandacht krijgen, maar het ontbreekt daarin aan visie en leiding. Je kunt het de betrokken mensen niet kwalijk nemen dat zij proberen te helpen. Zij doen vanuit zichzelf immers ‘hun best’. De realiteit is dat zij niet kunnen helpen aan een constructieve oplossing, omdat ze onderdeel zijn van het probleem (waarschijnlijk punt 4. De klas, het werk en de buurt of zorgorganisaties die vaak worden aangesproken als expert, maar die deze rol voor het grootste deel vaak ten onrechte krijgen toegespeeld).

Deze mensen kunnen het geheel nooit goed overzien!

Het is schrijnend om als vader of moeder van een gepest kind te moeten zien hoe er maar niets constructiefs lijkt te gebeuren als je pestgedrag rond je eigen kind naar voren brengt. Als je omgeving vindt dat je kind dan maar gewoon assertiever moet zijn. Het zijn de bestaande waarden in de maatschappij die de grootste bedreiging vormen in de totaalaanpak van pesten.

Het is tijd voor verandering en voor een anker voor deze mensen!

Met dank aan http://www.pestbriefje.com voor het beschikbaar stellen van hun foto!